Kontakty rodzica z małoletnim dzieckiem są nieodłącznym elementem wykonywania władzy rodzicielskiej. Zgodnie z treścią art. 113 § 2 k.r.o. kontakty z dzieckiem obejmują w szczególności przebywanie z małoletnim, tj. odwiedziny, spotkania, zabieranie dzieci poza miejsce jego stałego pobytu oraz bezpośrednie porozumiewanie się, utrzymywanie korespondencji, korzystanie z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej. Art. 1131 k.p.c. stanowi, iż jeżeli dziecko przebywa stale u jednego z rodziców, sposób utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez drugiego z ich rodzice określają wspólnie, kierując się dobrem dziecka i biorąc pod uwagę jego rozsądne życzenie; w braku porozumienie rozstrzyga sąd opiekuńczy. Niejednokrotenie w praktyce mamy do czynienia z sytuacjami, kiedy rodzice dziecka nie mogą wypracować kompromisu w tym zakresie i konieczne jest uregulowanie tej sytuacji przez Sąd. W orzeczeniu Sąd Apelacyjny w Krakowie w sprawie o sygnaturze I ACz 2389/14 stwierdził, iż „dobro małoletniego wymaga zapewnienia mu jak najlepszych kontaktów z tym z rodziców, z którym nie przebywa na co dzień. Jest to szczególnie ważne w początkowych latach życia dziecka, kiedy nie rozumieją konfliktu rodziców, a zmniejszenie częstotliwości spotkań z nim mogą odczuwać szczególnie dotkliwie.” Zgodnie z treścią orzeczenia z dnia 9 czerwca 1976 roku, w sprawie o sygn. akt III CZP 46/75, Sąd Najwyższy stwierdził, iż „przyjęta w prawie rodzinnym zasada dobra dziecka oznacza, że jego interes rozstrzyga przede wszystkim o tym, jak rodzice i opiekunowie powinni wykonywać swe obowiązki względem dzieci i rodziny, oraz w jakim kierunku powinny iść rozstrzygnięcia sądu w sprawach rodzinnych. Mając na uwadze powyższe ustawodawca gwarantuje rodziom utrzymywanie kontaktów z małoletnim dzieckiem, a w przypadku niemożliwości osiągnięcia konsensusu rodzic może wystąpić do Sądu o ich ustalenie.
KONTAKTY Z MAŁOLETNIM DZIECKIEM – ADWOKAT RADZI
