Zgodnie z art. 45 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. W doktrynie przyjmuje się, iż jako „wydatki na rzecz” uznać należy koszty związane z nabyciem rzeczy, natomiast jako „nakłady na rzecz” koszty związane z zachowaniem, ulepszeniem, poprawieniem, naprawą czy konserwacją rzeczy. W uzasadnieniu postanowienia z dnia 2 października 2008 roku w sprawie o sygn. akt II CSK 203/08 Sąd Najwyższy wskazał iż, „ kodeks rodzinny i opiekuńczy, posługując się w art. 45 pojęciami nakładów i wydatków, nie określa ich desygnatów. W piśmiennictwie przyjmuje się, że nakłady i wydatki w rozumieniu tego przepisu, obejmują wszystkie przysporzenia na rzecz jednej masy majątkowej, dokonane z uszczerbkiem dla drugiej masy majątkowej. Podstawą przysporzenia może być czynność faktyczna, jak i jakiekolwiek inne zdarzenie”.
ROZLICZENIE NAKŁADÓW I WYDATKÓW PO USTANIU WSPÓLNOŚCI MAJĄTKOWEJ – ADWOKAT RADZI
