Alimenty od małżonka po rozwodzie – kiedy można ich żądać?

Istnieje możliwość zasądzenia świadczenia alimentacyjnego na rzecz jednego z małżonków, jeżeli w wyroku rozwodowym orzeczono o winie twojego partnera, zapadł wyrok bez orzekania o winie lub oboje zostaliście wskazani jako winni rozpadu małżeństwa.

Jeżeli jesteś małżonkiem, który wyłącznie przyczynił się do finalności związku małżeńskiego nie przysługują Ci alimenty.

Jedną z przesłanek zasądzenia świadczenia alimentacyjnego jest to, że twój stan majątkowy uległ wyraźnemu pogorszeniu lub znajdujesz się w niedostatku. Co to tak naprawdę oznacza? W przypadku, gdy w wyroku rozwodowym twój były małżonek został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód spowoduje istotne pogorszenie twojej sytuacji materialnej, masz prawo ubiegać się o alimenty. W sytuacji, gdy wyrok rozwodowy zapadł bez orzekania o winie lub jesteś współwinnym rozpadu małżeństwa możesz domagać się przyznania alimentów pod warunkiem, że znajdziesz się w stanie niedostatku. Badając tę okoliczność sąd indywidualnie rozpatruje każda sytuację, ponieważ potrzeby każdego człowieka kształtują się odmiennie i w dużej mierze zależą od dotychczasowego trybu i stylu życia, posiadanych zainteresowań oraz kwalifikacji i praktyki zawodowej. Jeżeli występuje okoliczność, która uniemożliwia podjęcie pracy, a jest ona związana z utratą lub brakiem kwalifikacji do wykonywania określonego zawodu, stanem zdrowia czy zajmowaniem się i wychowywaniem małoletnich dzieci a pośrednio wpływa na niemożliwość zaspokojenia twoich potrzeb życiowych możesz ubiegać się od byłego małżonka alimentów.

Obowiązek alimentacyjny wygaśnie, jeżeli ponownie zdecydujesz się wstąpić w związek małżeński. Wysokość świadczenia alimentacyjnego może ulec zmianie, gdy zobowiązany do płacenia na twoją korzyść alimentów małżonek wstąpi w nowy związek małżeński, bowiem okoliczności, które stanowiły podstawę przy ustaleniu wysokości alimentów uległy istotnej zmianie. W przypadku, gdy do płacenia alimentów zobowiązany został małżonek, który nie był uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek płacenia wygaśnie z upływem pięciu lat od dnia orzeczenia rozwodu. W wyjątkowych sytuacjach tj.: kalectwo współmałżonka, choroba wywołująca silny rozstrój zdrowia lub charakteryzująca się okresami remisji i zaostrzeniami sąd może ten okres przedłużyć, niemożność uzyskania świadczeń emerytalno-rentowych w skutek niepodejmowania pracy zawodowej z ważnych względów np.: opieka nad małoletnimi dziećmi.